Mahkemece, dava konusu eklentinin Kat Mülkiyeti Yasasının 4. maddesinin (c) bendi uyarınca genel dam terası niteliğinde olması nedeniyle ortak yer olduğu ve buranın tapuda 6 nolu davalıya ait bağımsız bölümün eklentisi bulunduğuna dair kaydın bir hüküm ifade etmeyeceği gerekçesiyle ortak yer olan terasta yapılan tüm tesis ve ilavelerin yıkılıp eski hale getirilmesi yolunda hüküm kurulmuştur.

Kat Mülkiyeti Kanununun 2. maddesi (a) bendi hükmünde tanımlandığı üzere bir bağımsız bölümün dışında, doğrudan doğruya o bölüme özgülenmek üzere -onaylı projesinde de eklenti olduğu belirtilmek kaydıyla- eklenti ihdası mümkün olup bu yerin teras niteliğinde olması eklenti olarak bağımsız bölümlerden herhangi birine özgülenmesine engel teşkil etmez.

Ancak;

Anılan Yasanın 19. maddesinin ilk fıkrası hükmüne göre kat malikleri anagayrimenkulün mimari durumu ile güzelliğini ve sağlamlığını titizlikle korumaya mecbur olup gerek kendi bağımsız bölümlerinde ve eklentilerinde anayapının dış görünümü ve güzelliğini etkiler şekilde ve projeye aykırı olarak tesis ve değişiklik yapmaları ve de aynı Yasanın 44. maddesindeki şartlar oluşmadan terasta bağımsız bölüm kazanmaları mümkün bulunmamaktadır.

Bu bakımdan davalının projesine göre açık teras niteliğinde bulunan ve eklenti olduğu işaret edilen yeri bu haliyle kullanması gerekirken anayapının dış görünümünü ve güzelliğini bozacak şekilde ve projeye aykırı olarak inşa ettiği tesis ve ilavelerin yıkılıp eski hale getirilmesine karar verilmiş olması sonucu itibariyle doğru bulunduğundan mahkeme kararının gerekçesi değiştirilmek suretiyle ve yukarıda yazılı gerekçelerle (ONANMASINA), 7.10.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.